Marian Korte als fotograaf in een notendop is?
Ik vind dit een moeilijke vraag…..
Maar als het dan toch kort moet..”een chaotisch maar planmatig
werkende fotograaf”
We zien in jouw foto’s verhalen, absurdisme maar ook rake foto’s!
Klopt dit?
Ik probeer soms op het randje te gaan zitten met bepaalde foto’s.
Zoals het kuikentje in het Kindersuprise ei of het gevilde konijn
als baby en de beschuit met muisjes foto. Die foto’s hebben heftige discussie geleid, maar dat weet je
van te voren. Een foto hoeft voor mij niet altijd een positief gevoel op te
roepen maar wel dat het iets met je doet.
Waar komen al die verschillende takken vandaan?
Ik denk omdat ik qua persoonlijkheid ook zo ben. Ik kan wegdromen
bij een kostuumdrama, ik kan geemotioneerd raken van een gedetailleerd
schilderportret. Ik hou eigenlijk van de tuttigheid. Maar ik loop het liefste in mijn joggingbroek met allstars. Ben
een chaoot en zou zo graag goed geordend willen zijn, ik ben een haktak persoon.
En ik heb een fascinatie voor dode dieren. Mijn derde la van mijn
vriezer ligt vol met “niet eetbare” dieren.:) Zoals goudvisjes, mini muisjes, kuikentjes, en schapenogen. Het voordeel is dat als ik daar mijn bak ijs verstop niemand er aan denkt om
daar te gaan zoeken haha! En ik denk dat mijn persoonlijkheid in al mijn foto’s wel
terugkomt.
Ook tegenstellingen zijn een thema in jouw werk, zoals oud vs
jong…vers vs verval. Wat boeit jou zo in deze thema’s ?
Ik heb respect voor een het oudere lichaam, het heeft al een leven
meegemaakt en ik vind het zo mooi om dat op een foto te laten zien. Daarbij heb ik het geluk dat ik mijn ouders zo mag portretteren,
dat ze mee willen werken aan mijn ideeën.
Er is geen schaamte en ik kan dit soort intieme beelden ook alleen
maar met mijn ouders maken. Voor mij persoonlijk zijn het belangrijke foto’s en ik koester de
shoots dan ook zeker. Neemt niet weg dat mijn vader bij elk foto idee nog steeds
standaard nee roept hoor, maar 10 min. later toch mee werkt :)
Zoveel humor als er zit in je beelden zo veel ontroering zit er
anderzijds. Wordt het jou snel heet onder de voeten als het te serieus wordt of is
het een kwestie van relativeren en af en toe lekker gek doen?
Humor is toch wel het sleutelwoord in ons gezin. Ik denk dat wij
een fijn gezin zijn, waar alles gezegd en besproken kan worden. En humor
en lachen is bij ons een van de belangrijkste dingen,en meteen daarna komt het lekkere eten denk ik!
Niet dat ik altijd de vrolijkste in huis ben hoor, geloof mij, ook
ik heb mijn chagrijnige momenten hahaha, maar er wordt wel elke dag gelachen!
Misschien hou ik daarom wel van drama foto’s…ik hou van tranen ik
vind dat zo’n mooie emotie om vast te leggen. Ik heb zelf maar 1 foto als
kind waar ik op huil en dat is ook meteen mijn lievelingsfoto van mijzelf. Als een kind mee gaat in een shoot en zich zo open durft te
stellen vind ik dat zo bijzonder. Maar voor mij is de shoot zelf net zo belangrijk als het
eindresultaat, alles draait om plezier de interactie met het kind en dan pas
komt de foto.
Hoe ontstaan je ideeën? Aan de keukentafel vooraf netjes
uitgewerkt of toch liever spontaan ter plekke?
Ik werk alles op papier van te voren uit. Vaak stuur ik de
tekeningen via de mail naar de ouders op zodat ze die aan de kinderen kunnen
laten zien.
Moet erbij zeggen dat ik geen goede tekenaar ben, want de kinderen
draaien soms de tekeningen om,…. mmmmmm.
Je ziet meteen welke tekening of welk idee het kind aanspreekt en daar ga
ik dan voor. Ik leg van te voren alle styling/props* (*props zijn decorstukken en objecten op een set van een film of fotostudio) per foto idee klaar zodat
ik meteen kan schieten. Want bij kids heb je hooguit een uurtje en dan is
het klaar. En ondanks mijn voornemen om ordelijk te werken, heb ik toch binnen
5 minuten een complete chaos in mijn woonkamer. Ik zeg ook altijd tegen de kids: jij moet onthouden waar ik mijn
camera neer leg, en mijn lichtmeter. Dit werkt heel handig voor mij hahaha, maar zeker ook voor de
kids. Ze letten niet meer op hun ouders aan de keukentafel maar werken samen
met mij mee aan de shoot. En kinderen weten heel goed wat ze willen hoe jong ze ook zijn.
Laat ze meedenken, schiet ook wat zij voorstellen, en laat ze dat zien. Zo heerlijk als een kind vol enthousiasme poses aanneemt of met
een andere creatieve invulling van een foto idee komt. Dan gaan ze vol in hun fantasie mee, en verbazen ze mij keer op
keer.
Werk je wel eens samen met andere fotografen?
Sinds 2006 zit ik in een fotogroepje “de zoommeiden “ dat bestaat
uit 7 vrouwen uit heel Nederland die elkaar op zoom.nl hebben ontmoet. We zien elkaar een paar keer per jaar.. of op een beurs of een "kletsdag" en 1 keer per jaar plannen wij een shootdag. En dat werkt goed, we lopen niet in elkaars creatieve vaarwater en
stimuleren elkaar juist. Zo verschillend als wij als persoon soms zijn, zo goed klikt het
als groep. Misschien daarom juist wel.
Zijn er grote namen in fotografieland die je met ons wilt delen?
En kun je voorbeelden laten zien van hun werk?
Er zijn veel grote fotografen die ik bewonder om hun stijl oa
Anton Corbijn, Annie Leibovitz, Sally Mann, maar ik wil het dichter bij huis
houden.
Want ik volg op Facebook veel fotografen wiens stijl ik erg
bewonder qua creativiteit, humor, of de prachtige gemanipuleerde beelden, of de
juist wazige natuurbeelden, teveel om op te noemen. Zonder al deze ander fotografen te kort te willen doen wil ik er
toch in het bijzonder 2 uithalen:
Waarom hun foto’s? Wat is er mooi of inspirerend of intrigerend aan?
De eerste fotograaf is Ed van den Bergen. Ik ben alle lange tijd fan van Ed zijn stijl van fotograferen. Zijn series zijn heerlijk om te bekijken, of je nou de serie “aan
de Belgische kust “ neemt of de serie ” op straat “ of “ in de tuin” dat
maakt niet uit.
Ed is een integere fotograaf en zijn manier van werken bewonder
ik. Mensen laten het toe dat hij in hun persoonlijke ruimte komt te staan en
foto’s van ze mag maken.
Dat zegt veel over iemand als persoon vind ik..en ja toen ik hem
een keer in het echt heb gezien wist ik waarom. Zijn beelden zijn eerlijk en puur, net zoals zijn manier van
mensen benaderen. Ik hou van zijn manier van kijken, ik wou dat ik zo de wereld zag
zoals hij kan. De foto van Ed die ik gekozen heb vind ik geniaal geschoten en is
eentje die duidelijk maakt hoe hij anders hij kijkt.
De 2e fotograaf is Helena Fongers. Ik volg haar serie “Dailylife@home” vol plezier waarin zij foto’s
laat zien van haar gezin. Zij weet beelden te maken van de simpelste dingen in het leven en
die op een ontroerende manier vast te leggen. Daarbij heeft zij een ontzettend gevoel voor humor en zit ik
geregeld met een big smile haar foto te bekijken.
Haar zwart/wit omzetting is subliem en versterkt haar beelden. En
ja, ik krijg geregeld op mijn donder van haar over mij zwart/wit omzetting. En
ik moet zeggen nu ik aan mijn ogen geopereerd ben had ik haar misschien vaker gelijk moeten geven
hahaha.
Momenten om te koesteren, mijn favo van haar is de foto waar haar
dochter tegen de verwarming aanhangt, dat roept herinneringen bij mij op.
Welke foto van jezelf is echt jouw darling?
Maar mijn echte “darling” is niet 1 foto maar een boek wat ik
gemaakt heb.
Samen met Davy de Lima heb ik de members van motorclub Schabat
Maluku in het kader van het 15 jarige bestaan op de foto mogen zetten.
Mijn man rijdt zelf ook bij deze club dus de members waren mij
niet vreemd, wel de manier van schieten. Helemaal uit mijn comfortzone zonder moodboard schieten.
Want naast een portretfoto moest elke member iets meenemen wat hem
verbindt met de Molukse cultuur. Het was voor ons dan ook elke keer spannend wat wij zouden
gaan schieten. Dit is voor mij een persoonlijke groei geweest, te weten dat ik
ook kan schieten zonder moodboard/tekeningen. Het zijn shoots geweest vol prachtige verhalen, een lach, en ook
soms een traan. Voor mij een club om trots op te zijn, en trots dat ik aan dit
boek mocht meewerken.
Heb je een opleiding dan wel workshops gevolgd op fotografisch
gebied of ben je volledig autodidact?
Ik heb geen foto opleiding gehad en ben het mijzelf gaan leren
door mij aan te melden bij een fotoforum. De eerste foto die je daar post daar moet je dan toch even een
drempel over hoor. Maar ik heb gemerkt dat fotografen die een stuk verder waren zeer
behulpzaam waren met tips over lichtopstellingen, bewerkingen, en hoe een beeld
door te droppen spannender te maken. Als ik nu vragen krijg van beginnende fotografen probeer ik dat
ook altijd terug te doen. Nu bekijk ik veel You Tube filmpjes om verder te komen, en van
elke shoot leer ik weer.
Wat doe jij bij de welbekende 'fotoburnout'?
Ik heb een boekje waar ik altijd al mijn ideeën in opschrijf dus
ideeën heb ik altijd wel. Maar soms lukt het gewoon niet om het beeld te maken
wat je in je hoofd hebt en dat kan frustrerend werken. Dan is het idee toch niet leuk genoeg, of pakt het niet uit zoals
ik gedacht had. Maar als het dan wel weer eens lukt is het kicken.
Heb je nog fotografische wensen zoals bijvoorbeeld dé locatie waar
je nog eens naar toe wilt of fotografische ideeën die je ooit nog eens wilt
uitwerken?
Ja, ik heb zeker nog ideeën die ik wil uitwerken. Ik ben op dit
moment druk bezig mijzelf te verbeteren in mijn Photoshop skills. Maar
ook wil ik verder durven te gaan met mijn beelden. Ik hou toch het meest van een foto die een discussie oproept. Maar
sommige ideeën zijn voor mij ook net op het randje van mijn persoonlijke grens.
En iemand te vinden die het ook wil uitbeelden, merk ik, is
lastig..zeker omdat ik het liefst met kinderen schiet. Maar de lol in het schieten blijft voor mij het belangrijkste. Het
woord “ moeten” is een woord waar ik niet van hou.
Last but not least: Nikon of Canon?
Tja…Canon…waarom…omdat ik die in het begin gekocht heb. Had ik
toen een Nikon gekocht had ik Nikon geroepen hahahahaha.
Ik ben geen technische schieter, eigenlijk hou ik helemaal niet van
nieuwe spullen of nieuwe dingen uitzoeken. Maar wil je jezelf verbeteren en meegaan, dan moet je wel :)
Kijk voor meer foto's op www.mariankorte.nl
